Za svoga sina je napravio poseban plan, koji se sastojao od učenja Kur’ana napamet, tedžwida, arapske gramatike i stilistike, kao i učenje hanefijskog fikha. šejh je pred svojim ocem naučio Kur’an napamet po kirajetu Hafsa b. Asima. Hanefijski fikh je učio kod šejha Seida El-Burhanija, kod koga je prešao i neke knjige iz arapskog jezika. šejh je od oca naučio popravljati satove, tako da je postao nadaleko poznat u tom zanatu od koga je izdržavao sebe i svoju porodicu.
Učenje hadisa
Zbog velike želje njegova oca da šejh postane učenjak u hanefijskom fikhu, često ga je savjetovao da se ne posvećuje hadisu, nego da uči fikh, ali Albani i pored toga daje veliku pažnju hadisu i hadiskim znanostima. Do svoje dvadesete godine uči hadis. Veliki trag na njega su ostavila hadiska istraživanja koja su objavljivale novine El-Menar, koje je vodio poznati šejh Muhamed Rešid Rida. Njegova prva studija u hadiskim znanostima je prepis djela ‘El-Mugni an hamlil-esfar fi tahridži ma fil-Ihja minel-ahbar’ i kratak komentar na dotično djelo. Nakon što je završio sa ovim djelom, kod šejha se još više povećala želja za hadiskim znanostima. Tako uprava biblioteke Zahijrija u Damasku daje šejhu ključ i dodjeljuje mu posebnu sobu u kojoj će vršiti hadiska istraživanja. Sa pisanjem knjiga šejh je počeo tek u drugoj polovini svoga života. Prvo djelo koje je napisao bilo je iz oblasti fikha, pod naslovom ‘Tahziru sadžid min itihazi-l-kuburi mesadžid’ koja je štampana nekoliko puta. Prvo djelo na koje je šejh dao ocjenu hadisa je ‘Er-Rewdu en-nedir fi tertibi ve tahridži Mua’džemi et-Taberani es-sagir.’ Izučavanje hadisa Allahova Poslanika, ‘alejhis-salatu ves-selam, na šejha je ostavilo veliki trag, i bilo je razlogom da šejh krene putem selefa (ispravnih prethodnika), a najveći trag na njega su ostavile knjige šejhul-islama Ibn Tejmijje i njegova učenika Ibnul-Kajjima. šejh Albani je bio nosioc zastave Tevhida i Sunneta u Siriji. Obišao je veliki broj učenjaka i sa njima vodio žučne rasprave u pitanjima vjere, pristrasnosti mezhebima, kao i raznim oblicima novotarija. Na tom putu je naišao na jak otpor od strane onih koji su slijepo slijedili jedan mezheb, zatim tu su sufije i novotari, koji su huškali obični svijet protiv njega, govoreći da je on ‘zabludjeli vehabija’, upozoravajući ljude na njega. I pored svih ovih dešavanja, na stranu šejha stao je veliki broj uglednih učenjaka, poznatih po vjeri i znanju u Damasku, podstičući šejha da ustraje u svom pozivu. Neki od tih učenjaka su: šejh Behdžet El-Bitar, šejh Abdul-Fetah El-Imam, koji je bio reis Džem’ijeti Eš-šubanu El-Muslimin u Siriji, šejh Teufik El-Bezre, i mnogi drugi, Allah im se smilovao.
Rad na da’vetskom polju
šejh Albani je imao islamska predavanja dva puta u sedmici, na koja su dolazili učenici i neki od profesora. Neke od knjiga koje su se izučavale na tim predavanjima su:
● Fethul-Medžid, pisac Abdurrahman b. Hasan b. Muhammed b. Abdul-Vehhab.
● Er-Rewdatu en-nedijje šerh Dureru el-behijje, šewkani.
● Usuli Fikh, pisac Abdul-Vehhab Halaf.
● El-baisu el-hasis šerhu Ihtisaru ulumi-l-hadis, pisac Ibn Kesir, šerh Ahmed šakir.
● Minhadžul-Islami fil-hukm, pisac Muhamed Esed.
● Fikhus-Sunne, pisac Sejid Sabik.
Također je šejh imao mjesečna putovanja i posjete određenim islamskim centrima u Siriji, svake prve sedmice u mjesecu,a kasnije se to proširilo i na Jordan, prije nego se šejh i preselio u njega. Početkom 1360. godine po Hidžri (1941) šejh Albani se na svom davetskom putu suočio sa Sirijskom vladom koja ga je stalno pratila. Dva puta je zatvaran. Prvi puta je to bilo prije 1367. godine (1948) prije samog rata koji se desio u toj godini. Boravio je u istom zatvoru u kojem je boravio u svoje vrijeme i šejhul-islam Ibn Tejmijje i u njemu ostao mjesec dana. Drugi puta je uhapšen i odveden u drugi zatvor na sjevero-istoku Damaska i u njemu ostao osam mjeseci. Za vrijeme njegova boravka u zatvoru obradio je skraćenu verziju Muslimovog Sahiha od Munzirija, i susreo se sa veoma uglednim alimima i učenjacima.
Neka od djela koja je šejh uradio
● Bio je izabran od strane Fakulteta šerijatskog prava u Damasku, da odabere hadise o kupoprodaji koji će se nalaziti u enciklopediji Fikha koju je fakultet odlučio izdati 1955. godine.
● Bio je član komisije za hadis koja je nadgledala izdavanje hadiskih knjiga, a sačinjavali su je učenjaci Sirije i Egipta.
● Bio je član najvećeg tijela na Islamskom univerzitetu u Medini od 1395-1398. godine po Hidžri (1976-1979).
● šejh je posjetio Kuvajt, Emirate i druge države u kojima je na Islamskim univerzitetima održao veliki broj predavanja.
● šejh je napisao veliki broj knjiga čiji broj premašuje 100, koje su prevedene na mnoge jezike,a mnoge od njih su štampane i po nekoliko puta. Najpoznatije od tih knjiga su: ‘Irvaul-galil fi tahridži ehadisi Menaris-sebil’ Silsiletul-hadisi es-sahiha, Silsiletul-hadisi ed-da’ife vel-mewdua ve eseruha es-seji’ fil-ummeti, Sifetu salatin-Nebiji minet-tekbiri ilet-teslimi ke’enneke teraha…
Šta je ulema rekla o šejhu?!
šejh Abdul-Aziz b. Baz, rahimehullahu te’ala, je rekao: „Nisam vidio pod zemaljskim svodom učenijeg čovjeka u hadisu od Muhameda Nasirudina El-Albanija.“ O njemu je šejh Mukbil El-Vadi’i rekao: „Ja sam ubjeđen da je šejh Muhamed Nasirudin El-Albani, Allah mu se smilovao, osoba na koju se odnose Poslanikove ‘alejhis-salatu ves-selam riječi: ‘Allah će u svakom stoljeću slati onoga ko će obnoviti vjeru.’“
Oporuka koju je šejh ostavio prije same smrti
● Oporučujem ženi, djeci i svim prijateljima, kada do njih dopre vijest o mojoj smrti, neka zatraže za mene oprost od Uzvišenog Allaha, neka ne nariču za mnom i neka glasno ne plaču.
● Neka požure sa ukopom, i neka ne javljaju rodbini i prijateljima, osim onoliko koliko je neophodno da se opremi moja dženaza, neka me ogasuli Izet Hidr Ebu Abdullah, moj komšija i iskreni prijatelj, i neka odabere sebi koga on hoće da mu pomogne.
● Ukopajte me u najbliže groblje, tako ćete izbjeći da me stavljate u auto i da autima idete do mezarja, neka to bude staro groblje, za koje se smatra da neće biti premještano.
● Oni koji su u ovom mjestu neka ne javljaju mojoj djeci koja su u drugim zemljama, prije moga ukopa, kako ne bi zbog osjećaja odgodili moju dženazu. Molim Allaha da ga sretnem i On mi oprosti i prijašnje i posljednje grijehe.
● Svoju biblioteku, sa svim njenim knjigama, poklanjam biblioteci Islamskog Univerziteta u Medini, jer ja nosim lijepa sjećanja iz Medine koja su vezana za pozivanje u Kur’an i Sunnet Allahova Poslanika, ‘alejhis-salatu ves-selam, na način kako su to radili ispravni prethodnici, dok sam još bio profesor na tom univerzitetu. Molim Allaha da se njome okoriste oni koji u nju budu navraćali, kao što je meni bila od koristi, i da mi od koristi budu njihove iskrene dove.
Smrt šejha Albanija
šejh Albani, rahimehullahu te’ala, na Ahiret je preselio u petak 22. džumadel-ula, 1420. godine po Hidžri, što odgovara 2. oktobru 1999. godine, a ukopan je nakon jacije-namaza. Sa ukopom su požurili iz dva razloga:
● zbog oporuke koju je šejh ostavio i
● zbog velikih vrućina koje su bile, kako oni koji dolaze da se oproste sa šejhom ne bi bili izloženi kakvim neugodnostima.
