Čistoća je pola imana, ključ namaza i jedan od njegovih šartova koji moraju da prethode namazu, Uzvišeni Allah voli one koji se čiste.
Postoje dvije vrste čistoće: vidljiva i nevidljiva.
Čišćenje od onoga što nas spriječava obavljanja namaza i sl. se postiže čistom vodom, vodom koja je sama po sebi čista i ima svojstvo čišćenja, tj. njome se može očistiti nečistoća. To je svaka voda koja je ostala u onom stanju u kojem je stvorena, svejedno radilo se o vodi koja dolazi s nebesa, poput kiše ili vode koja nastaje otapljanjem snijega; ili kopnenim vodama, poput rijeka, mora, bunara i izvora i sl. Ukoliko se takva voda pomiješa sa čistoćom, ona se i dalje može koristiti za čišćenje makar promijenila neko od svojih svojstava.
Ukoliko se pomiješa sa nečistoćom i promijeni neko od svojih svojstava, tada takva voda postaje nečista, dočim, ukoliko ne promijeni nijedno svoje svojstvo, i dalje ostaje čista.
Voda kojom se već čistilo, abdestilo, ustajala voda, topla-zagrijana voda (prirodnim ili vještačkim putem), sve su one čiste i njima se može uzeti abdest ili gusul.
Također, vodom zem-zem može se abdestiti i kupati. Isti slučaj je i sa vodom koju je koristila žena ili muškarac a onda nakon njih koristi ih drugi spol.
Ukoliko se sumnja je li voda čista ili nečista, tada se postupa po ubjeđenju koje je postojalo prije javljanja sumnje.