autor: šejh Sulejman el-Ulvan
Najvjerodostojnija istiftah dova jeste ona koju bilježe Buharija i Muslim od Ebu Hurejre, radijellahu anhu:
اللَّهُمَّ بَاعِدْ بَيْنِي وَبَيْنَ خَطَايَايَ كَمَا بَاعَدْتَ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ، اللَّهُمَّ نَقِّنِي مِنَ الْخَطَايَا كَمَا يُنَقَّى الثَّوْبُ الأَبْيَضُ مِنَ الدَّنَسِ، اللَّهُمَّ اغْسِلْنِي مِنْ خَطَايَايَ بِالْمَاءِ وَالثَّلْجِ وَالْبَرَدِ
„Gospodaru moj udalji me od mojih grijeha kao što si udaljio istok i zapad. Gospodaru moj očisti me od grijeha kao što se bijela odjeća čisti od nečistoće. Gospodaru moj saperi moje grijehe vodom, snijegom i ledom.“
Potom dova koju bilježi imam Muslim od Alije ibn Ebi Taliba:
وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَأوَاتِ وَالأَرْضَ، حَنِيفًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ، إِنَّ صَلاَتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، لاَ شَرِيكَ لَهُ وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ، اللَّهُمَّ أَنْتَ الْمَلِكُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَنْتَ رَبِّي وَأَنَا عَبْدُكَ، ظَلَمْتُ نَفْسِي، وَاعْتَرَفْتُ بِذَنْبِي، فَاغْفِرْ لِي ذُنُوبِي جَمِيعًا، إِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ، وَاهْدِنِي لِأَحْسَنِ الأَخْلاَقِ، لاَ يَهْدِي لِأَحْسَنِهَا إِلاَّ أَنْتَ، وَاصْرِفْ عَنِّي سَيِّئَهَا، لاَ يَصْرِفُ عَنِّي سَيِّئَهَا إِلاَّ أَنْتَ، لَبَّيْكَ وَسَعْدَيْكَ، وَالْخَيْرُ كُلُّهُ فِي يَدَيْكَ، وَالشَّرُّ لَيْسَ إِلَيْكَ، أَنَا بِكَ وَإِلَيْكَ، تَبَارَكْتَ وَتَعَالَيْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ
„Upravio sam lice svoje Onome Koji je stvorio nebesa i Zemlju kao hanif (onaj koji teži tevhidu), i ja nisam od mušrika. Doista, moj namaz i moji obredi, moj život i moja smrt, pripadaju Allahu, Gospodaru svjetova, Koji nema Sebi ravnog. Tako mi je zapovjeđeno i ja sam musliman. Allahu moj, Ti si vladar, nema boga osim Tebe. Ti si Gospodar moj, a ja sam rob Tvoj. Prema sebi sam nasilje počinio i priznajem grijehe svoje. Zbog toga oprosti mi sve grijehe moje, jer niko osim Tebe ne može grijehe opraštati. Pokaži mi put najljepšeg ahlaka, jer ljepšem niko osim Tebe ne može uputiti. Odstrani od mene lošu narav, jer samo Ti to možeš učiniti. Odazivam Ti se i radujem, Allahu moj, i sva dobra su u Tvojim Rukama. Tebi se zlo ne pripisuje. Ja sam Tvoj rob i Tebi pripadam. Ti si Slavljeni i Uzvišeni. Tebe samo molim za oprost i Tebi se kajem.”
Ovaj hadis je spojio između veličanja i dove. U nekim hadisima se spominje samo dova kao što je slučaj gorepomenutog hadisa Ebu Hurejre. U nekim hadisima se spominje samo veličanje poput hadisa Omera.
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، وَتَبَارَكَ اسْمُكَ، وَتَعَالَى جَدُّكَ، وَلاَ إِلَهَ غَيْرُكَ
„Slavljen neka si Gospodaru moj i uvijek hvaljen. Blagoslovljeno je Tvoje Ime, uzvišena je Tvoja veličina i nema boga osim Tebe.“
Što se pak tiče hadisa Alije, radijallahu anhu, on je spojio između veličanja i dove. Stoga predstavlja najbolji vid početne dove.
Takođe, od vjerodostojnih početnih dova jeste i hadisa Ibn Omera, radijellahu anhu, koji kaže: „Dok smo klanjali sa Allahovim Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, neki čovjek reče:
الله أكبر كبيرا والحمد لله كثيرا وسبحان الله بكرة وأصيلا
‘Allah je najveći, Njemu pripada neizmjerna hvala, slavljen neka je jutrom i večeri.’
Na to je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, upitao: ‘Ko je od vas rekao ove riječi?’ ‘Ja, Allahov Poslaniče’ – reče čovjek. Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: ‘Zadivile su me ove riječi, jer su im se otvorila nebeska vrata.’ Ibn Omer, radijellahu anhu, kaže: ‘Nisam ih nikada više izostavio, od kada sam ovo čuo od Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem’.“
Nažalost, veliki broj ljudi je nemaran po pitanju ove dove te je ne uči. Šta više veliki broj ljudi i ne zna da je ovo jedna od početnih dova koje se uči u namazu, pored toga što hadis bilježi imam Muslim.
Ovu predaju bilježi i Ebu Davud u sljedećoj formi:
الله أكبر كبيرا الله أكبر كبيرا الله أكبر كبيرا والحمد لله كثيرا والحمد لله كثيرا والحمد لله كثيرا وسبحان الله بكرة وأصيلا
Tj. uz ponavljanje ovih riječi po tri puta. Međutim ovaj rivajet je slab, ispravno je da se izgovaraju samo jednom bez ponavljanja.
Ovu su najvjerodostojniji hadisa kada su u pitanju početne dove, ima i drugih ali su ovo najvjerodostojniji.
#Šejh Abdul Aziz et – Tarifi kaže: „Prilikom učenja početne dove klanjač mora pomjerati svoje usne. Jer kada bi rekli da je dovoljno samo srcem bez pomjeranja usana onda bi to isto morali reći i za Fatihu i ostale zikrove, a tako bi klanjač u stvari samo šutio. Ono što biva srcem se naziva razmišljanjem a ono što biva jezikom se naziva zikrom.“
